تیتر یک

دست نوشته های خاکستری من

تیتر یک

دست نوشته های خاکستری من

جشنی برای شادی مردم !

جمعه ٬ مصادف با شب نیمه شعبان ٬ شهرداری تهران جشن برزگی را در میدان آزادی برگزار کرد .این جشن که با هدف شادی و سرور مردم شهر تهران برگزار شده بود ٬ با مشکلات زیادی روبرو بود . یکی از این مشکلات عدم همکاری نیروی انتظامی با برگزار کنندگان مراسم بود ٬ به گونه ای که تعدادی از شهروندان مورد  هجوم سارقان و جیب بر های حرفه ای قرار گرفتند . سرقت کیف پول ٬ موبایل ٬ کیف دستی و حتی غذا ٬ ساندیس و .... جلوی چشم ماموران انتظامی صورت می گرفت و ماموران محو تماشای برنامه های جشن بودند.

نکته دیگر این جشن ٬ اولین بودن آن بود . این مراسم پس از انقلاب به عنوان اولین جشن خیابانی از سوی حکومت بود ؛ پیش از آن تنها به مناسبت ورود آزادگان به میهن و راهیابی ایران به جام جهانی حرکت های خودجوش خیابانی انجام گرفته بود و این برنامه می تواند سر آغاز یک حرکت برای ایجاد موقعیت های شادی و نشاط در میان شهروندان باشد.

نکته آخر هزینه این جشن است که گویا میلیاردی هم بوده ؛ اما آیا در کشوری که بیش از ۸ میلیون فقیر دارد که حدود ۵/۲ میلیون آن در فقر مطلق به سر می برند ٬ چنین هزینه هایی لازم است ؟ البته مسوولان ما عادت دارند اول کاری را انجام دهند و بعد به ارزیابی آن بپردازند .  در هر صورت جشن انتظار حرکتی بود که از سوی شهرداری تهران صورت پذیرفت و ......

آن یگانه خواهد آمد

می گویند فردی خواهد آمد و جهان را از ظلم و شرارت نجات خواهد داد؛ در فکر برخی این فرد میشل است ؛بعضی الهه آزادی و ما مسلمانان هم مهدی موعود.اما به راستی باید کسی بیاید و عدل وداد را در جهان برپا کند؟ما که داعی برقراری حکومت حضرت علی را داریم چرا این قدر ظلم و جور بر هم روا میداریم؟

من اعتقاد دارم که ظهور باید در دلهای ما صورت گیرد و در اثبات حرفم نیز به مضمون یک روایت اشاره می کنم که انسان را به گرفتن حق خود به دعوت کرده و بر ما تکلیف می کند که باید به هر قیمت ،حق خود را بستانیم .اینکه حضرت مهدی برای برقراری عدل در جهان می آید و خود در این راه شهید می شود شکی نیست ،امااصل آن است که از درون به عدل اعتقاد داشته باشیم و در عمل آنرا به کار بندیم.

امید است که این عید بزرگ ، تولد امام غایب بر شما دوستان مبارک باشد.

 

پایانی برای یک آغاز

حدود یک ماه است که به صورت رسمی از روزنامه درآمدم و برای اینکه از عالم نوشتن دور نشوم (والبته به خاطر دور نماندن از بقیه دوستان ) ،وبلاگ "تیتر یک" را که مجموعه ای از  گزارش ها و یادداشت های منتشر شده و منتشر نشده خود را در آن خواهم گذاشت ، افتتاح کردم.