دیوار کوتاه روزنامه نگاران
همیشه رسانه ها به ویژه رسانه های مکتوب جزء رسانه های مورد آسیب هر دوره از تاریخ بوده اند و در این بین اعضای تحریریه آن که شامل خبرنگاران و گزارشگران می شدند بیش از دیگر اعضا لطمه می دیدند.پس از انقلاب هم روزنامه نگاران از این آسیب مصون نماندندو موج تعطیلی روزنامه ها و گرفت و گیر روزنامه نگاران در دهه 70 به اوج خود رسید . به گونه ای که در دوران ریاست جمهوری خاتمی بیشتری تعداد تعطیلی روزنامه ها به ویژه منتصب به جناح اصلاح طلب را داشتیم. پس از دوران اصلاح طلبان، با روی کار آمدن دولت نهم و احمدی نژاد، در ظاهر شعار " نقد دولت آزاد است " از سوی آنان ارایه شد و این دولت دایه آن دارد که خبرنگاران می توانند نقد منصفانه دولت را انجام دهند؛ اما خط و مرز این نقد منصفانه کجاست و چه کسی آن را تعیین می کند؟!
هر بار که روزنامه ای دولت را نقد کرد یکی از اعضای هیات دولت (که بیشتر سخنگو یا مشاوران رسانه ای رییس جمهور بودند) داد سخن برآوردند که شما قصد تخریب و تضعیف دولت را دارید و حتی مشاور امور انسانی احمدی نژاد (ذبیحی) در یکی از شهرستانها گفته بود که روزنامه های از خارج تامین شده دولت را تضعیف می کنند.....
به راستی این آقایان در دولت نهم به این موضوع نمی اندیشند که روزنامه نگار ایرانی است و برای ایران
می نویسد؟!! اگر عرصه برای نقد باز نیست چرا می گویید که نقد منصفانه کنید؟!بگویید قبل از نقد مطلب خود را به دفتر هیات دولت بفرستید تا ما تشخیص دهیم که آیا چاپ شود یا نه؟ و این یکی سانسور علنی رسانه......
