دلم برای نوشتن تنگ است

از زمانی که نوشتن در روزنامه را شروع کردم ۱۱ بهار می گذرد اما در این ۱۱ سال چیزی جز ننوشتن عایدم نشد.

ننوشتن از آنچه که می گذرد و نمی توانم آنرا بنویسم....

ننوشتن از انچه بر سر مردم می آورند و نمی توانم بونیسم....

ننوشتن از آن اتفاقاتی که دل انسان را به درد می آورد و و نمی توانم آنرا بنویسم....

ننوشتن از بودن خود، خواستنهایی که دارم و نمی توانم آنرا بنویسم....

ننو شتن از فریادها، بغض ها، سکوت ها و نگاه هایی که نمی توانم آنرا بنویسم....

می خواهم بنویسم از هر آنچه که دلم می خواهد، هر چه می بینم و هرچه ......

هر چه بادا باد