عاشق جلاد

در یکی از کتاب های روسی بود که خواندم یکی از سرداران لشکر تزار برای اینکه در جنگ زنی را نکشته بود به اعدام محکوم شده بود. 

وقتی روز اعدام فرا رسید، او را برای اعدام آوردند و خواستند چشمان او را ببندند؛ اما او امتناع کرد و گفت: من دوست دارم در زمان مرگ خود به چشمان جلاد خود خیره شوم و اگر قرار است که گردن مرا بزنید بهتر  است که صورتم رو به آسمان باشد که بزرگی خداوند را ببینم. 

هنگام گردن زدن او جمله ای به جلاد خود گفت که او را منقلب کرد و جلاد پس از او  از این کار دست کشید. 

او به جلاد خود گفت که مادر به من آموخته که هر کس به تو لطفی هر چند کوچک کرد باید به او عشق بورزی و عاشقش باشی. من هم به تو عشق می ورزم... 

ما هم باید به جلادان ایران عشق بورزیم تا شاید بیاموزند که هر چند آنان ایرانیان را می کشند اما ایرانیان به دلیل ایرانی بودن به جلادان خود عشق می ورزند...