بعد از ظهر روز شنبه ۳۰ خرداد در تهران و خیابان انقلاب صحنه هایی را مشاهده کردم که اگر ایرانی نبودم گامن می کردم که مردم کوچه و خیابان قاتل و جانی هستند که اینگونه مورد هجوم باتوم به دست ها که در دسته های ۲۰ تا ۵۰ نفری بر روی موتور جولان می دادند قرار می گیرند.
به راستی اینان که چشم بسته اند و به راحتی مردم کوچه و خیابان را بدون کوچکترین گناه مورد هجوم و تعرض قرار می دهند به کدام مکتب هستند؟!!!
دیروز در خیابان آزادی بعد از بهبودی تعدادی موتور سوار حیدر حیدر گویان به سمت مردم آمدند و هر کس که جلوی آنها بود از ضرباتشان بی بهره نماند. پیرزنی فرتوت نفرین کنان در حرکت بود که ضربه باتومی بر پشتش خورد و او را نقش بر زمین کرد و زمانی که از آمبولانس کمک خواستیم به ناراحتی گفت که به من دستور دادند فقط با اجازه آقای .... که مسؤول است مصدومان را سوار ماشین کنم.در صحنه ای دیگر موتور سواران لباس شخصی حیدر گویان شمشیر و قمه را دور سر خود می چرخاندند و به سوی مردم حرکت می کردند. در کجای دین اسلام گفته شده که می توان اینگونه بین مردم رعب و وحشتایجاد کرد و هر کسی را فقط به دلیل اینکه در خیابان حرکت می کند مورد ضرب و شتم قرار داد.
کجایند رهبر فرزانه و رئیس جمهور منتخب که دم از حفظ حقوق مردم می زنند تا ببینند مردم چگونه از سوی عده ای که بویی از آدمیت نبرده اند مورد تعرض قرار می گیرند. چرا دیگر رئیس جمهور از آن نطق های آتشین خود ایراد نمی کند شاید چون مصلحت نیست و دور به سمت او چرخیده است!!! و شاید هم واقعا رأی مردم نا دیده گرفته شده؛
اما رهبری و دولت ایشان باید بدانند که آن دنیا باید جوابگوی مردمی باشند که بی گناه توسط عده ای وحشی که نام بسیج را لجن مال می کنند مورد تعرض قرار گرفته اند....
والله مع الصابرین
صحبت از پژمردن یک برگ نیست
وای جنگل را بیابان می کنند
هیچ حیوانی به حیوانی نمی دارد روا
آنچه این نامردمان با جان انسان می کنند
صحبت از پژمردن یک برگ نیست
فرض کن مرگ قناری در قفس هم مرگ نیست
فرض کن یک شاخه گل هم در جهان یکسر نرست
فرض کن جنگل بیابان بود از روز نخست
در کویری سوت و کور ، در میان مردمی با این مصیبت ها صبور
صحبت از مرگ محبت، مرگ عشق
گفت و گو از مرگ انسانیت است